قربانگاه سهراب

قالیچه را از کنار فرمان برداشتم و گذاشتم روی زانوان خودم که روی صندلی عقب نشسته بودم. پدر گفت: «آره، مراقبش باش.» گفتم: «قالیچه خودم.» پدر گفت: «آره، یکم شبیه.» گفتم: «شبیه نه، خودشه.» پدر غش غش خندید. کاوسی که کنارش نشسته بود، گفت: «فعلا قالیچه سه تا خاطرخواه داره.»
8 /10
8

قربانگاه سهراب

قالیچه را از کنار فرمان برداشتم و گذاشتم روی زانوان خودم که روی صندلی عقب نشسته بودم. پدر گفت: «آره، مراقبش باش.» گفتم: «قالیچه خودم.» پدر گفت: «آره، یکم شبیه.» گفتم: «شبیه نه، خودشه.» پدر غش غش خندید. کاوسی که کنارش نشسته بود، گفت: «فعلا قالیچه سه تا خاطرخواه داره.»

حسن اصغری

نظرات

برای ثبت نظر ابتدا وارد سیستم شوید

شاید دوست داشته باشید

از همین ناشر

از همین نویسنده

فروشندگان اين كتاب

عبارت امنیتی