طاقت زندگی و مرگم نیست
آکادمی نویل در ۲۰۱۲ اعلام کرد که این جایزه را به دلیل واقع گرایی وهم آلود آمیخته با داستان‌های عامیانه و تاریخی در آثار مو یان به این نویسنده برجسته چینی اهدا می‌کند. رمان طاقت زندگی و مرگم نیست مصداق عینی این توصیف آکادمی نوبل است. مو یان در این اثر ستوده شده که در بعضی صفحات به رئالیسم جادویی نزدیک می‌شود، داستان یک زمین دار را در دوره جنبش اصلاحات ارضی چین روایت می‌کند. او پس از مرگ در هیئت حیوانات مختلف و سرانجام آدمی حلول می‌یابد و جامعه کمونیستی چین را با طنزی دلنشین به سخره می‌گیرد. منتقدین سرشناس، طاقت زندگی و مرگم نیست را با تریسترام شندی نوشته لارنس استرن مقایسه کرده اند.