واج شناسی (نظریه بهینگی)
نظریه بهینگی یکی از رویکردهای محدودیت بنیاد است که پرینس و اسمولنسکی در سال 1993 آن را چهارچوب مکتب زایشی مطرح کردند. برخلاف رویکرد اصول و پارامترها که روساخت مجاز به طور مستقیم از زیرساخت مشتق میشود. در نظریه بهینگی روساخت مجاز یکی از چند گزینه‌ای است که کمترین تخلف را از محدودیتهای نقض‌پذیر جهانی دارد. از نظر بهینگی، بیشتر برای توصیف نظام آوایی زبانها استفاده شده است تا توصیف نظام تکواژها و گروههای نحوی، براین اساس واج‌شناسی هر زبان در یک واحد ارزیاب خلاصه میشود که خود شامل تعدادی محدودیت جهانی قابل نقض است که دارای ترتیب مشخصی هستند. درون‌داد واحد ارزیاب چند گزینه آوایی است که دستگاه مولد براساس اصول آواشناسی عمومی از روی زیرساخت واجی میسازد. روساخت مجاز یکی از گزینه‌های آوایی است که در مقایسه با سایر گزینه‌ها کمترین تخلف را از محدودیتها دارد. یا به عبارت دیگر، بیشترین هماهنگی را با محدودیت دارد. در این کتاب، ضمن معرفی نظریه بهینگی، نظام مشخصه‌ها و واجگان، ساخت هجا و واج‌آرایی و همچنین فرایندهای واجی در زبان فارسی معیار در چهارچوب نظریه بهینگی توصیف و توضیح داده شده‌اند.