شهرهای نامرئی
"Kublai Khan does not necessarily believe everything Marco Polo says when he describes the cities visited on his expeditions, but the emperor of the Tartars does continue listening to the young Venetian with greater attention and curiosity than he shows any other messenger or explorer of his." So begins Italo Calvino's compilation of fragmentary urban images. As Marco tells the khan about Armilla, which "has nothing that makes it seem a city, except the water pipes that rise vertically where the houses should be and spread out horizontally where the floors should be," the spider-web city of Octavia, and other marvelous burgs, it may be that he is creating them all out of his imagination, or perhaps he is recreating details of his native Venice over and over again, or perhaps he is simply recounting some of the myriad possible forms a city might take.
ایتالو کالوینو
نویسنده ,خبرنگار,منتقد و نظریه پرداز ایتالیایی است که در سال 1923 به دنیا آمد و فضای انتقادی آثارش او را به مهم ترین داستان نویس ایتالیا در قرن بیستم مبدل کرده است.کالوینو در سال 1985در ایتالیا درگذشت.
ایتالو کالوینو 1985ـ1923 در سانتیاگو دلاس‌وگاسِ کوبا به دنیا آمد پدر و مادرش هر دو گیاه‌شناس بودند و تأثیر آنها در طبیعت‌گرایی آثار این نویسنده کاملاً مشهود است.
تا 5 سالگی را در کوبا زیست و سپس به ایتالیا رفت در سال 1945 به نهضت مقاومت پیوست و سپس عضو حزب کمونیست ایتالیا شد.
ایتالو کالوینو در 1947 با نوشتن پایان نامه‌ای دربارة جوزف کنراد در شته ادبیاتِ تطبیقی فارغ‌التحصیل شد. در آن سال‌ها با الیوویتورینی و ناتالیا گینز بورگ آشنا شد. این دو بعدها در زمرة بهترین و نزدیکترین دوستان کالوینو درآمدند.
مرگِ ویتورینی که از بهترین مترجمان و رمان‌نویسان ادبیات قرن 20 ایتالیا می‌باشد و همچنین خالق 2 رمان معروف و مهمِ "گفتگو در سیسیل" و "میخک سرخ" است در سپتامبر 1966 تأثیر ژرفی بر روحیات کالوینو گذاشت.
ایتالو کالوینو در دهه 1960 به زادگاهش کوبا رفت و در سفری کوتاه در هاوانا با ارنستو چه‌گوارا دیدار کرد.
نویسنده نامدار ایتالیایی در پایان دهه 1960 به همراه ویتورینی نشریة معتبر (منابو) را منتشر کرد و عضویت در کارگاه داستان‌نویسی (اولیپو) را پذیرفت و از این طریق با رمون کنو نیز دوستی و آشنایی پیدا کرد.
کالوینو از پایان همین دهه (60 میلادی) با حفظ سبک اصلی و طنز خاص خود روی به ادبیات علمی ـ تخیلی و فانتزی آورد داستان هایی چون مارکووالدو، کمدیهای کیهانی و شهرهای نامریی را نوشت.
کالوینو در طول حیات ادبی خود در ژانرهای گوناگونی قلم زده است، داستان کوتاه، رمان، مقاله و رساله علمی و ادبی نوشته و تحقیقات فراوانی کرده است مشخصه بارزِ نوشته‌های او از هر سنخی که باشد "کالوینویی" بودن آنهاست چرا که سبک و سیاق خاص او در تمامی آثارش به چشم می‌خورد.
کالوینو نویسنده‌ای مبدع و نوآور است. خلاقیت او در قصه‌نویسی از موضوع داستان تا طرح و چگونگی پرداخت آن اعجاب‌آور است. رولان بارت او را با بورخس به دو خط موازی تشبیه کرده و از کالوینو به عنوان نویسنده پُست مدرن نام می‌برد. کالوینو نویسنده‌ای است که جایی چنان روشن همه‌چیز را به طنز می‌گیرد و جایی جهانی خلق می‌کند. سراسر ابهام و رمز و راز و از این رو بر غنای داستان می‌افزاید.