فسه ها
زمين كهن، بس است دروغ، تو را ديدهام، من بودم، با چشمهای گرسنهی ديگرم، خيلی دير است. تو با من میشوی، اين تو میشود، من میشود، ما میشود، هرگز ما نبود اين. فسهها از مهمترين آثار ساموئل بكت است كه بازی استادانهی او با نحو برجستهاش كرده است؛ اثری در ستايش زيبايی و سترونی زبان؛