عصب کشی (کتاب های قفسه ی آبی(صد و بیست و یک))
محمدهاشم اکبريانی رمان‌هايی منتشر کرده که اغلب حال وهوايی تجربی داشته‌اند و مخاطبان‌شان نيز او را با اين روحيه‌ی تجربه‌گرا می‌شناسند. اما جديدترين رمانِ او، عصب‌کشی، روايی‌ترين و داستان‌گوترين کتابش محسوب می‌شود. اکبريانی در اين رمان تلاش کرده تا با محور قرار دادنِ يک شخصيت متفاوت قصه‌ای بسازد که درش حال وهوای اجتماعی در چند فضای متفاوت با اين قهرمان گره می‌خورد. اصغر را که شخصيتِ نخست رمان اکبريانی است، می‌توان يک کلبی‌مسلک کامل دانست. او از نوجوانی‌اش تصميم گرفته لب از هم باز نکند و ساکت بماند. درعين‌حال هيچ ابايی ندارد از برخوردهای گاه تندی که با او می‌شود. او فقط حرکت می‌کند و مدام در حالِ خوردن است. و همين امر از او يک پرسوناژ خاص ساخته که عمدتاً اطرافيانش را به سرحدِ جنون می‌رساند... اکبريانی در اين فرايند تلاش کرده سيرِ مقاومتِ زيستی يک انسان را روايت کند در مقابل وضعيتِ روزمره‌ی اجتماعی؛ مقاومتی که فراتر از معناهای سياسی يا اجتماعی است و بيش از هر چيز نشان دارد از روحيه‌ی لجباز و تک‌روِ اين پسرِ جوان که می‌خواهد در سکوتی مطلق صداهای ديگران را بشنود و خود را بسپرد به دستِ حوادثی که گاه بسيار در قبالش بیرحماند. تولدِ يک ياغی... ؛