ایدئولوژی و ادبیات
این کتاب شامل شش مقاله در شانزده فصل است که در چهارچوب جامعه‌شناسی ادبیات سعی دارد نشان دهد که بخش بزرگی از اندیشه شاعرانی که از رهایی و آزادی و انسان متعالی و جامعه آرمانی سخن می‌گویند و در برابر استبداد قرار داشتند، خود عمیقا مستبد و مبتنی بر تمرکزگرایی بوده‌اند. در این کتاب به گفته مولف جان کلام در این موضوع قرار گرفته است که شعر به‌عنوان بستری که بخش بزرگی از اندیشه‌های ایرانی در آن جاری شده و نمایش درآمده، از ابتدا دو شاخته وجود داشته است؛ شاخه‌ای که بنای آن بر تمرکزگراییدر اندیشه و عمل بوده و شاخه دیگر که بر تکثر تکیه داده است. این دو جریان از گذشته‌های دور شکل گرفته و در شعر معاصر ما هم خود را در نمایان ساخته است. بر این اساس این کتاب شعر حافظ و مولوی را در یک سو و شعر خیام و شاملو و فروغ را در سوی دیگری نهاده است. به گفته اکبریانی مقالات این کتاب به نوعی در چارچوب جامعه شناسی ادبیات به چند و چون این موضوع پرداخته است و سعی دارد نشان دهد بخش بزرگی از اندیشه‌هایی که از رهایی و آزادی و انسان متعالی و جامعه آرمانی می‌گفتند و در برابر استبداد قرار داشتند خود عمیقا مستبد و مبتنی بر تمرکزگرایی بوده‌اند.