وحشت از اشک های واقعی (کریستف کیسلوفسکی بین نظریه و مابعد نظریه)
ژیژک، مدعی‌ست که امروزه در حال نزدیک شدن به تجربه‌ی زیستی جدیدی هستیم که درک جدیدی از زندگی و فرم روایت خطی و متمرکز را ازهم می‌پاشاند، و زندگی را به‌شکل جریان چندخطی عرضه می‌کند. سه فیلم کیشلوفسکی، مشخصاً چنین تجربه‌ای را بازسازی می‌کند: بخت کور، زندگی دوگانه‌ی ورونیک و قرمز. آن‌چه باعث پیوند این سه فیلم را به‌هم می‌شود، مفهوم اخلاقیِ انتخاب بین «زندگی آرمانی» و «رسالت» است. ولی سؤال مهمی پیش می‌آید: آیا وقوف به‌این زندگی‌های چندگانه واقعاً رهایی‌بخش است؟ تصویر این زندگی ممکن است غیر از آنی باشد که درحال حاضر هست، و امکانات متفاوت این جهانِ بدیل ممکن است به‌طریقی تحقق یابند؛ جهان خفقان‌آوری را مجسم کنید که در آن آزادی برای هیچ‌گونه انتخابی نیست. وقوفِ رعب‌آور به‌این بستار را در فریاد مستأصلانه‌ی آغاز بخت کور شاهد هستیم: سیمایی که هر بار با بازگشت به‌زندگی‌ای که توان زیستن آن را داشته است، از وحشت انتخاب هر یک به هراس می‌افتد و جیغ می‌کشد. کتاب وحشت از اشک های واقعی ترجمه فتاح محمدی از روی مجموعه ای از درس گفتارهایی برآمده است که اسلاوی ژیژک ارائه کرده است. این کتاب به بحث مربوط به مابعد نظریه و شناخت گرایی از طریق بررسی فیلم های کریستف کیلوفسکی بر بنیان مبارزه و آگاهی طبقاتی می پردازد. به طور مثال در بخش اول این کتاب تحت عنوان امرکلی: بار دیگر دوخت، از طریق گفت و گوی انتقادی با ما بعد نظریه ی شناخت گرا تلاش می شود نشان داده شود چگونه آثار کیسلوفسکی، پایگاه مبارزه ی طبقاتی در هنر می باشند. هدف ژیژک در کتاب وحشت از اشک های واقعی این است که به آثار کیسلوفسکی رجوع کند تا به کار و نظریه بپردازد.