بوران
استیگ داگرمن فرزند یک شکارچی بود که در روستای آلوکارلبی استکهلم به دنیا آمد. پدرو مادرش دوماه پس از تولد او از هم جداشدند و استیگ را به خانواده مادری‌اش سپردند. او ۱۱ سال با پدربزرگ و مادربزرگش زندگی کرد و سپس به استکهلم رفت تا با خانواده جدید پدر زندگی کند. در جوانی به آنارشیسم و مبارزه‌ی سندیکایی روی آورد و بعد به سوسیالیسم علاقه پیدا کرد. در ۱۹ سالگی به عنوان دبیر یک نشریه‌ی کوچک مشغول به کار شد و پس از ۴ سال دبیر فرهنگی مجله کارگر شد. او با «آن ماری گوتسس» دختر یک مبارز اسپانیایی ازدواج و زندگی فقیرانه‌ای را آغاز کرد. حاشیه‌نشینی و فقر تاثیر زیادی بر افکار او گذاشت. اولین رمانش «مار» را درباره وقایع دوران سربازی نوشت و دومین اثرش «جزیره‌ی محکوم‌شدگان» نام دارد. سومین رمان او که «فرزند سوخته» نام دارد در سال ۱۹۴۸ به چاپ رسید و چهارمین رمانش «دردسر عروسی» در سال ۱۹۴۹ وارد بازار شد. موضوع و هسته‌ی اصلی اکثر داستان‌های استیگ داگرمن، فقر، درد، رنج، ترس و اضطراب خانواده‌ها و به‌ویژه کودکان است. در بسیاری از آثارش مردان الکلی، لاقید و دائم‌الخمر موجب آزار، اذیت و رنج زنان‌اند؛ زن‌هایی که اغلب نقش مادر را به دوش می‌کشند. بن‌مایه و اندیشه‌ی آثار او نیز تحت‌تأثیر اندیشه‌های سوسیالیستی است که در دوره‌ای از زندگی بخش مهمی از افکارش را شکل می‌دادند. داگرمن را کافکای سوئد می‌نامند. از او چهار رمان، یک سفرنامه، پنج نمایشنامه، و اشعار سیاسی بسیاری باقی مانده است. او با وجود عمر کوتاه خود توانست نامش را در ردیف نویسندگان بزرگ کشورش ثبت کند. منتقدان، سبک نوشتاری‌اش را تأثیرگرفته از فلسفه‌ی سورئالیسم و اکسپرسیونیسم و اندیشه‌های سوسیالیستی برشمرده‌اند و معتقدند که روحیات نوشتاری‌اش الهام گرفته از افکار نیچه، کافکا و استریندبرگ هستند. «بوران» مجموعه داستان‌های کوتاهی از استیگ داگرمن است که فرزند او «لو داگرمن» آنها را جمع‌آوری کرده است. اکثر این داستان‌ها شرح حال خود استیگ هستند و مکان داستان‌ها اغلب روستایی است که در انجا متولد شده است. کودکان در این داستان‌ها نقش پررنگی دارند و توصیف روزگارشان از مضامین اصلی داستان‌ها است. داگرمن در سال‌های پایانی عمرش دچار افسردگی شدید ناشی از جدایی، از داست دوست صمیمی و سقوط ذهنی و سرخوردگی‌های پس از جنگ شد و در ۱۹۳۱ تسلیم این بیماری شد و درگذشت.