پیش از آن که بمیرم
اين خيلی باعث تعجبمه كه چقدر راحت همه چيز عوض می‌شه، چقدر آسونه كه از همون مسير هميشگی شروع كنی و از جای تازه‌ای سر در بياری. فقط يه قدم اشتباه يه مكث، يه راه انحرافی كافيه تا عاقبت دوستای جديد پيدا كنين، يا يه اتفاق بد بيفته، يا رابطه‌تون به فنا بره. قبلا هرگز به ذهنم خطور نكرده بود؛ قبلا هرگز قادر به ديدنش نبودم. و اين باعث می‌شه به طور ناخوشايندی حس كنم شايد همه‌ی اين احتمالات در يك زمان وجود دارن، مثلا تو هر لحظه‌ای كه زندگی می‌كنيم هزاران لايه‌ی ديگه زير اون هست كه متفاوت به نظر می‌رسه. شايد من و ليندزی دوستای صميمی هستيم و هر دو از هم بيزاريم. شايد من فقط به اندازه‌ی يه كلاس رياضی با هرزگی فاصله دارم، درست مثل آنا كارتولو. شايد منم در عمق وجودم مثل اونم. شايد همه‌مون هستيم... ؛