وقت کتایون
در مجموع من، فقط هستم، آن هم به نوع خدوم. چیزی شبیه بودن کلمه ای مثل "عور". کسی نمی داند چه زمانی، از کجا و چطوری این کلمه به زبان وارد شده است. تنها مثل سایه ای بین انبوه جمعیت انبوه کلمه ها جا گرفته و امروز هم فقط معطوف به کلمه ی "لخت" به کار می رود.