عروسی (با نقدی از ویساریون بلینسکی)
گوگول در این نمایشنامه کاستیهایی را در شخصیت هر یک از قهرمانان اثر گنجانده است و با نمایش و گاه بزرگنمایی این کاستیها و واداشتن ما به خندیدن به آنها، توجه ما را به احتمال وجود همین عیوب در خودمان برمیانگیزد. اوج نگاه تیز انتقادی، طنز شاد و نیشدار، اغراق و کاریکاتورسازی ادبی و سایر ویژگیهای شاخص هنر گوگول در این نمایشنامه قابل مشاهده است. نمايشنامه «عروسی» گوگول علاوه بر اجراهای متعدد در شهرهای مختلف روسیه، دوبار نیز در قالب فیلم سینمایی ارايه شده است. نخست در سال 1936 به کارگردانی مشترک اراست گارین و خسیا لوکشینا و با دوم در سال 1977 به کارگردانی ویتالی ملنیکوف. اين اثر آغازگر مسیری نو در نمایشنامهنویسی واقعگرایانه روسی بود و بسیاری از درونمایهها و عناصر آن بر آثار نمایشنامهنویسان رئالیست پس از گوگول از جمله آلکساندر آستروفسکی، بزرگترین نمایشنامهنویس حرفهای روسیه در سده نوزدهم، تاثیر آشکار گذاشتند.