خلوتکده
بسياري از منتقدان، نمايش‌نامه‌ي «خلوتکده» را که با عنوان‌ها «در بسته» و «جهنم» نيز ترجمه شده، معروف‌ترين اثر نمايشي سارتر مي‌دانند. شخصيت‌هاي نمايش‌نامه دو زن و يک مرد هستند که با مرگ‌هايي متفاوت از دنيا رفته‌اند و حال در يک جا گرد آمده‌اند. کار آن‌ها نمايش عذاب‌هاي ضمير انسان‌هاي محروم از آزادي است. خود سارتر دربار‌ه‌ي اين اثر روايتي دارد که خلاصه‌اش چنين است: سه دوست داشتم و خواستم نمايش‌نامه‌اي بنويسم که هر سه در آن نقش‌آفريني کنند و براي آن‌که به نظر نرسد يکي را کم اهميت‌تر از ديگران دانسته‌ام، به اين تکنيک روي آوردم که هر سه‌ي آن‌ها در تمام طول نمايش در صحنه حضور داشته باشند.