رودین
هميشه هم اشكها مايهی خير نمیشوند. آنها وقتی شفابخش و سرورانگيزند كه قبل از فرو ريختن مدت زيادی در سينه بجوشند و سپس فرو ريزند. اول بسيار شديدند. ولی رفته رفته آرامتر و شيرينتر میشوند و خستگی گنگ و ملالآور ما را میزدايند... ولی هستند اشكهايی كه سردند، اشكهايی كه با خست فرو میريزند و قطره قطره مثل بار گرانی بیحركت بر قلب سنگينی میكنند و از دل بيرون میترواند، بیآنكه نشاطی ببخشند يا تسكين بدهند. اينها اشكهای نيازند...